"Wilt u graag een klantenkaart, mevrouw?"

Een vraag die de laatste tijd door mij steevast beantwoord wordt met "Nee".
Niet omdat ik er geen wil, maar gewoon omdat ik er nergens plaats voor heb. Mijn portefeuille puilt sowieso al uit (en nee, niet van het geld, maar met alle identiteitskaarten, sis-kaarten... van mezelf én de kinderen) en het klantenkaart-mapje zit ook al een tijdje vol.

Al een hele tijd geleden vond ik een oplossing voor mijn probleem op Pinterest. Maar je kent dat wel, iets voor mezelf maken is altijd het laatste waar ik aan denk.

Nu wil het toeval dat mijn jongste zus vorig weekend jarig was. Ze maakte het ons gemakkelijk, want ze wou heel graag een bon voor een bepaalde winkel.

Die bon werd snel gehaald, maar een bon alleen is ook maar saai hé.

Toen dacht ik terug aan die pin.

Ik besloot er, bij wijze van oefening, eerst eentje voor mezelf te maken en dan pas voor haar (ben ik ook ineens gesteld natuurlijk).

mijn tasje - stofjes van Michael Miller (via Fabricworm)

tasje voor de jarige zus (buitenste stofje gekregen )

Dankzij de tussenschotjes vinden we vanaf nu altijd snel onze kaartjes terug
(haar cadeautje zit onder de S). 

Het tasje zat supersnel in elkaar en de uitleg is echt heel duidelijk. Ik volgde heel trouw, ik gebruikt alleen kam-snaps i.p.v. een magnetische sluiting (ik heb mezelf die kam-snaps cadeau gedaan voor Kerstmis en dit was de allereerste keer dat ik ze gebruikte. Bij het eerste tasje ging het nog mis, maar bij het tweede werkte het perfect).

 Het cadeautje werd natuurlijk ook ingepakt:

Tot de volgende keer maar weer!