Die kabouters toch...

Hier kon je al lezen hoe de oudste dochter in kabouter transformeerde.
Nu vond de meester van de jongste dochter dat precies wel een leuk idee, want exact een week later vond ik een briefje in de andere agenda met de mededeling dat ze ook als kabouter naar school mocht komen.

Daar zat ik dan, met eigenlijk geen tijd, maar wel met een moederhart dat zegt "Wat ge voor de ene dochter doet, moet ge voor de andere toch ook doen". Het pak van de oudste dochter was vééél te groot en aangezien ik verwacht dat de jongste dochter op korte tijd nog heel wat gaat groeien, besloot ik dus na wat gepieker om voor de jongste dochter een cape te maken.

En nee, natuurlijk niet de meest simpele die ik eerst vond, maar de roodkapjes-cape uit dit boek. Ik vind vooral de gaten voor de armen geweldig. Echt moeilijk was dat niet hoor (alleen al die Engels termen deden me soms zuchten, maar lang leve het internet hé).

En uiteindelijk werd het dit: een kaboutercape van rode fleece, gevoerd met dezelfde kabouterstof als het vestje van de grote zus:

Enfin, zoals je wel kan zien, was ze zo content dat stilstaan heel moeilijk was.

Tot de volgende!