Paasvakantie-project of "De zoektocht naar de ideale mama-tas"

Stel je voor: 2 weken paasvakantie, met z'n viertjes allemaal samen gezellig thuis... en dan: zo'n verschrikkelijk rotweer!

Wat doet ne mens dan? Awel, na 1 week hadden we zoiets van we hebben het nu allemaal wel zowat gezien en we zitten hier toch maar binnen, als we nu is beginnen aan de zindelijkheidstraining van de jongste dochter? Zo gezegd, zo gedaan. De pot werd van onder het stof gehaald, de onderbroekjes werden opgevist en we begonnen eraan. Echt spannend was het niet, want de jongste dochter doet al een tijdje plasjes op commando, maar ze moet het natuurlijk ook nog zelf voelen. Al bij al ging het vrij vlotjes (na 2 dagen had ze toch door waar het allemaal te gebeuren stond), maar ermee buiten komen is toch nog een ander paar mouwen. Daar zaten we dus, gezellig thuis met af en toe een uitstapje met de oudste dochter.

Dan begint ne mens al is na te denken hé, bijvoorbeeld over het feit dat er binnenkort geen luiertas meer meegezeuld moet worden. "Tof!", maar ook "oei", want ik heb allleen nog maar een versleten grote zak en een kleine handtas waar ik nooit alles (lees: reserve-kledij, kinder-bezig-houd-gerief e.d.) in krijg.

Ik zit hier nu toch te zitten, als ik er nu eens zelf een zou maken, de perfecte mama-tas???
Toen begon het denkwerk.

1. Wat moet er allemaal in zitten? Ik ben nogal een fan van zakjes, dus zeker een zakje voor de GSM, een zakje voor allerlei vrouwelijke rommel en zeker en vast een sleutelketting (anders moet je die sleutels toch altijd ergens onderin gaan zoeken).
2. Wat voor stof? Hier zag ik een tas gemaakt uit een plastic tafellaken. Misschien zou dat wel handig zijn.
3. Welk model? Dit model vond ik wel tof, maar te klein. Misschien kon ik dat wel vergroten?

 Dus ik ging aan de slag: eerst het patroon vergroten, stof knippen en dan de zakjes maken. De zakjes naaide ik op de voering:

Sleutelzakje, GSM-zakje, rommel-zakje

En dit is het eindresultaat:

Zicht op de zakjes en sleutelketting

Mijn eerste paspelband

Conclusie: blijkbaar heb ik de tas iets te veel vergroot en loopt het dan volledig mis met de schouderband (de tas plooit ondanks de versteviging in de bodem volledig dubbel wanneer je ze over je schouder hangt).

Gevolg: schouderband helemaal terug losmaken, in 2 knippen en in het midden terug vastmaken (klinkt simpel, maar was toch een paar uurtjes werk).

de verbeterde versie

mijn labeltje

Eindbeoordeling: Vanaf vandaag heb ik de perfecte ik-ga-naar-de-markt-tas (wegens te groot voor gewone handtas), maar blijf ik dus op zoek naar een mama-tas. Misschien de volgende keer eens een tussenin-versie maken? Zou ik die dan met of zonder versteviging in de bodem maken? En welke stof deze keer. Ge ziet maar, zo blijft ne mens bezig hé!